Jambo!

Jaaaa, ik heb goed nieuws! Mijn koffer is er! Ik heb vanochtend lekker gedoucht en nu lekker m’n eigen schone kleren aan :) De andere meiden zijn naar een marktje/zwemmen, maar ik doe het vandaag nog even lekker rustig aan. Ik heb nog genoeg tijd om leuke dingen te doen en ik wilde jullie natuurlijk ook snel het goede nieuws vertellen ;)

Verder wil ik jullie natuurlijk ook vertellen over gister, de eerste dag op mijn project. Inge kwam me ’s ochtends ophalen en we gingen op boda’s naar het drop-in center. Daar ging het meteen lekker op z’n Afrikaans, want ze bleken op outreach (proberen nieuwe jongens van de straat te halen) te zijn gegaan. We zijn toen maar meteen naar het boys home (het weeshuis) gegaan. Op normale werkdagen ben ik ’s ochtends bij het drop-in center en dan met de lunch en ’s middags bij het boys home.

Toen we bij het boys home aankwamen werd Inge meteen begroet door iedereen en ze gingen mij allemaal een hand geven en hun naam zeggen. Wel heel lief. Daarna gingen we naar het kantoortje waar de baas van het project was. Er was ook nog een meisje/vrouw uit Bolivia, een vrijwilliger via een andere organisatie, die net was aangekomen. Zij kan alleen bijna geen engels, dus dat was niet zo heel handig. De baas zou een douche voor haar regelen (zij slaapt ook bij het project) en dan terugkomen om mij een soort introductiepraatje te geven. Nou, nee dus. Hij was er ineens vandoor. ‘Business’. Inge kon hem ook niet bereiken en was dus wel een beetje chagrijnig. We hebben toen maar gewacht. Ondertussen een beetje met de kinderen gepraat en ze hebben me een spelletje geleerd.

Rond lunchtijd kwam de baas eindelijk terug en ging hij wat over het project vertellen. We kregen toen ook lunch: posho, een soort bruine bonensoep met rijst. Best goed te eten, maar ik ben benieuwd hoe lang het duurt voordat ik er genoeg van heb. Jennita (andere Doingoood vrijwilliger) en Sara (Duitse vrijwilliger van een andere organisatie) waren er ondertussen ook, terug van de outreach bij het drop-in center. Inge ging weg en ik bleef met hen bij het project.

We kregen de examens van de kinderen om na te kijken. Echt bizar, de kinderen zaten gewoon om ons heen en mee te kijken, terwijl wij nakeken. Wel leuk natuurlijk, maar in Nederland zou dat echt niet kunnen. De examens waren van veel verschillende niveaus en wel interessant om te zien. Veel opdrachten waren om beter Engels te leren. De kinderen spreken liever Luganda en het Engels is niet altijd even goed (vooral geschreven, spreken gaat prima).

De kinderen hebben verder mijn huid en haar uitgebreid bestudeerd en gevoeld. Ze vonden moedervlekken heel grappig en gingen ze allemaal aanwijzen.

Jennita en ik zijn redelijk op tijd weer richting Doingoood huis gegaan. We gingen ’s avonds namelijk ook nog uit eten met alle meiden uit het huis (6) en Inge. We gingen op boda’s naar het centrum. Een redelijk ritje en vooral spannend omdat we bij elkaar wilden blijven (wat aardig lastig is als die boda’s overal tussendoor glippen). We wisten niet precies waar we heen moesten en je wil niet in je eentje verdwalen.. Uiteindelijk ging het goed en kwamen we aan bij het Mexicaanse restaurant waar we gingen eten. Het was heel lekker en ook gezellig. ’s Avonds met z’n allen in een taxi weer naar het Doingoood huis en toen ben ik redelijk snel m’n bed in gegaan. In m’n eigen pyjama, jeeeej :)

Vandaag dus relaxen. Morgen gaan Marloes, Eva, Sanne en Jennita op hike, maar andere Sanne en ik gaan niet mee. Wij blijven beide lang en kunnen dus nog wel een andere keer. We gaan morgen waarschijnlijk ergens lunchen, naar de supermarkt en misschien nog zwemmen.

Dat was ‘m alweer.

Veel liefs,

Rianne